КСРО ыдырап, Қазақстан тәуелсіздік алған тұста АҚШ саясаттанушысы Збигнев Бжезинский «Ұлы шахмат тақтасы» дейтін әйгілі кітабын жариялады. Орталық Азияның Еуразия атты шахмат тақтасындағы орнына тоқталған сарапшы Мәскеуден дербестік алып шыққан елдердің ішінде Қазақстанның демографиялық құрылымы ең күрделі мемлекет екенін, оның кесірі мемлекеттілікке нұқсан келтіру мүмкін екенін болжайды. Бұл қатерді Қазақстан билігі инвестициялық саясатты барынша көпвекторлы құрудың арқасында айтарлықтай бәсеңдете алды. Басқаша айтсақ, қазақ даласының қойнауындағы маңызды ресурстарды шүлен үлестіргендей барлық тараптың көңілін таба отырып игеріп отыр. Тек бұған ғана сеніп қалмай, демографиялық алуандықты тұтастыққа айналдырудың түрлі амалын қарастырды. Соның бірі – шетелге тарыдай шашыраған қазақ диаспорасын тарихи отанына қайтару бағдарламасы.
Қазіргі күннің биігінен қарағанда бұл қай қырынан алса да ұтымды шешім болғанын айтуға болады. Ал ол кезде популистік шешім ретінде қабылдағандар да болған.
Ал шын мәнінде тоқсаныншы жылдардың басындағы демографиялық құрамымыз З.Бжезниский айтса айтқандай күрделі еді.
1991 жылы Қазақстан халқының саны 16,5 млн болса, 2000 жылы 14,8 миллионға түсіп кеткен. Елдегі неміс, кәріс, украин, орыс диаспораларының негізгі бөлігі жөңкіле көшкендіктен санымыз ойсырап шыға келді. Аймақтағы экономикалық дағдарыстың кесірінен елдегі туу деңгейі 1000 адамға шаққанда 14,9 адамнан, өлім көрсеткіші 1000 адамға 10,6 адамнан келді.
Көші-қонның теріс сальдосы елдің демографиялық көрсеткішіне кері әсер еткенімен, ішкі тұрақтылық мәселесін жұмсарта түсті. Экономикасын басынан аяғына дейін қайта құрылымдап жатқан елге сырттан жайлы тұрмыс көксеп ешкімнің келмейтіні де анық еді. Сырттағы қандастарды елге алдырту демографиялық құлдырауды бәсеңдететін жалғыз амал болды. Жыл сайын 10 мың қазақ отбасын шетелден көшіріп әкелуді көздейтін квоталар бекітіліп отырды.
2001 жылы Қазақстан мұнайына иелік еткен инвесторлар өндірісті толық жолға қойып, нарыққа белсенді араласа бастады. Дәл осы кезде мұнай бағасы да шарықтап шыға келді. Мұнай долларының жұғыны демографияға да жетті. Соның арқасында әлеуметтік бағдарға басымдық берген саясат сахнаға шықты.
Сол кезде дүниеге келген қазақстандықтарды қазір демографтар «2000 жылдардағы бумның балалары» деп атайды.
2010 жылға қарай халықтың саны КСРО ыдыраған тұстағы көрсеткішіне әупіріммен оралды. Бірақ бұл жолғы халықтың этникалық құрамы 20 жыл бұрынғы құрамнан әлдеқайда біркелкі, біртұтас еді.
Елде өлім-жітім азайып, 1 млн қандас көшіп келді. 2004 жылы көші-қон кейінгі 15 жылда алғаш рет оң сальдо көрсетті. Яғни, көшіп келушілердің саны көшіп кетушілерден көп (+33 мың адам) болып шықты.
Шикі мұнайдың экспортынан түскен ақшаның жұғыны біраз уақыт бойы Қазақстандағы әлеуметтік жағдайды іргедегі бауырлас елдерден артық етіп тұрды. Соның арқасында көршілес елдерден еңбек миграциясы артты. Бұл жағдай 2010 жылдың басына дейін жалғасты. 2008-2009 жылдардағы жаһандық дағдарыстың салдары Қазақстан экономикасында кейінгі бес жылға дейін жалғасты. Мұнай доллары мәңгілік емес екенін, осы дағдарыс айқын көрсетті. 2011-2022 жылдар аралығында Қазақстан өз экономикасын Еуразиялық экономикалық одақтың аясында дамыту жүйесін құрды. Нақтырақ айтсақ әлі құрып жатыр. Осы үдеріспен бірге келген түрлі экономикалық күйзелістер елдің ішіндегі білімді, білікті мамандар үшін Қазақстанды тартымсыз етіп көрсетті. Осылайша мұның алдындағы 10 жылда Қазақстанға нәпақа іздеп ағылған еңбек мигранттарының саны көп болса, бұл онжылдықта елден кеткен еңбек мигранттарының саны артты. Тіпті 2012 жылы көші-қонда қайтадан теріс сальдо қалыптасты.
Көші-қон саясатының 2023-2027 жылдарға арналған тұжырымдамасында көрсетілген деректерге сүйенсек, 2011-2022 жылдар аралығында жоғары және техникалық-кәсіптік білімі бар 367 мың еңбекке жарамды қазақстандық шетелге қоныс аударған. Бұл маусымдық жұмыс іздеп немесе білім іздеп кеткен адамдардың сыртындағы көрсеткіш. Ел демографиясындағы күйзеліс әсіресе 2019-2021 жылдар аралығында қатты байқалды. 3 жылда елден көшкен. Олардың 90%-ы ТМД-ға мүше елдерді таңдаған немесе тарихи отандарына оралған. Ал елге көшіп келушілердің ішінде жоғары білім бар адамдардың үлесі азая түскен. Кейінгі 10 жылда елге келетін жоғары білімді адамдардың саны екі еседен астам қысқарып, 2020 жылы 1,9 мың адамға түскен.
2019 жылы елден көшкендердің 25,8%-ы 15 жасқа дейінгілер болған. 2020 жылы бұл көрсеткіш 25,6% болған. Ал көшіп келушілердің ішінде балалардың саны 2019 жылы 13,8% болса, 2020 жылы 15,7% болған. Бұл елден кеткен жас отбасылардың саны артқанын көрсетеді. Ал елге көшіп келушілердің арасында жас отбасылар аз деген сөз.
1991-2021 жылдар аралығында Өзбекстан, Қытай, Түрікменстан, Моңғолия мемлекеттерінен 379 мың отбасы немесе 1 млн 101 мың қандас келіп, азаматтық алған. Кейінгі үш жылда қандастардың келуі де бәсеңдегенге ұқсайды. 2016 жылы 33,7 мың қандас, 2019 жылы 17,7 мың қазақ, 2021 жылы 14 мыңнан астам қандас, 2024 жылы 12 325 адам оралған.
Соңғы халық санағы халық саны 19 млн адамнан асқанын көрсетті. Сарапшылар қазақстандықтардың қазіргі жас құрамы экономика үшін өте қолайлы деп бағалайды. Еңбекке жарамды деп саналатын 15-62 жас аралығындағылардың үлесі – 57,7%.
Қазақстан сияқты жері кең, түрлі өркениеттердің кіндігінде тұрған Қазақстанда халық саны қарқынды өсу үшін өмір сүру сапасы жоғары болу керек. Мұндағы демографиялық дамуды Непал, Конго, Бангладеш сияқты елдердегі өсіммен салыстыруға келмейді. Сондықтан елде жеке демографияны арттыруға ғана арналған дербес бағдарлама жоқ. Халық санын арттырып қана қоймай, демографиялық үдерістерді ұтымды әрі қауіпсіз басқару да оңай шаруа емес екенін қазіргі геосаяси жағдайлар көрсетіп отыр. Сондықтан мемлекет демографиялық өсімнің барлық сатысын цифрландырып, денсаулық сақтау, білім беру салаларымен үндестікте дамытуға бағытталған саясат ұстанады.